Επειδή το προηγούμενο μας πνευματικό πόνημα ήταν αριστουργηματικό κατά την ταπεινή μας άποψη, αν και κριτικοί και κοινό εξέφρασαν έντονες αντιρρήσεις. Επειδή η μετριοπάθεια και η αυτογνωσία που μας διέπει, μας αναγκάζει να συνεχίσουμε. Επειδή κάθε υπερπαραγωγή και κάθε μπλοκμπάστερ απαιτεί ένα σήκουελ, μια τριλογία ένα νέο σύμπαν κατ’ ελάχιστο. Επειδή έρχεται Σαββατοκύριακο , τα λεφτά είναι λίγα οι υποχρεώσεις πολλές και πρέπει να αποσυμπιεστούμε με την αγαπημένη μας συνήθεια που έγινε λατρεία, παίρνουμε τα κρασάκια μας, κάνουμε τα ψώνια μας και πάμε για home movie με κρασί με παρέα αγαπημένη ή χωρίς.
Επειδή εβδομάδα ήταν δύσκολη, και είμαστε κάπως πιασμένοι από το γυμναστήριο που δεν πήγαμε, αλλά πληρώνουμε, λίγο μπαφιασμένοι από την καθημερινότητα και αισθανόμαστε λίγο σαν κυνηγημένες καμπίσιες πέρδικες, πάμε στις αγαπημένες Καπνισμένες Κάνες του Guy Ritchie για να μπούμε ανώδυνα στον μικρόκοσμο του βρετανικού υποκόσμου. Μπλεκόμαστε και εμείς στις δαιδαλώδεις και τραγελαφικές διαδρομές που απαιτούνται για τον τελικό προορισμό της γρήγορης κονόμας. Και εκεί που μετά από πολλές περιπέτειες έχουμε γλιτώσει από το χείλος του γκρεμού και έχουμε αποπληρώσει τα χρέη του τζόγου με πατερά τον σκληρό Στίνγκ, και απολαμβάνουμε ένα κλασσικό εγγλέζικο σέρρυ ή έναν ενισχυμένο οίνο μαδέρα, όπως αρμόζει σε γνήσιους Βρετανούς λόρδους. Κι εκεί που απολαμβάνουμε τα οινικά γούστα της γηραιάς αλβιόνας μας πέφτουν ξαφνικά τα δίκανα τα πρίμιουμ τα αντικέ τα πανάκριβα στην θάλασσα που έχουμε κάνει την ζωή μας.
Έχουμε πάρει φόρα όμως και συνεχίζουμε και πάλι με Γκάι Ρίτσι και “αρπαχτή” απολαμβάνοντας τον Τζον Στέιθαμ στον ρόλο του Τούρκου, του Μπραντ Πιτ στον ρόλο του τσιγγανου πυγμάχου που δεν είναι ούτε Ιρλανδός ούτε Εγγλέζος μέχρι να βγει η άκρη με τα διάφορα ευτράπελα και μέχρι να έρθουν οι Τζι Τζερμανς με ένα κλασσικό γερμανικό μεταλλικό riesling, από τα καλά όμως ε που μυρίζουν Αλσατία, και ας το σκυλί που άρπαξε το διαμάντι δεν είναι γερμανικός ποιμενικός. Απολαμβάνουμε το εξαιρετικό σάουντρακ αμφοτέρων των διαμαντιών του Γκάι Ρίτσι με κλασσικό εγγλέζικο φίς έντ τσίπς και αν δεν παίζει, μπακαλιάρο σκορδαλιά από αυτή την λάιτ που δεν σκοτώνει, ή κουτσουμούρες φτηνοδουλειά με πατάτα τηγανισμένη από τα χεράκια της μαμάς, και φυσικά τα σέρρυ, τα μαδέρα, και τα ρίζλιγκ μας. Αυτού του είδους τους ταινίες τις βλέπουμε αυστηρά με ανδροπαρέα γιατί η καλή μας δεν θα αντέξει στην ανδρική αυτή παιδικότητα που τις διέπει , και μπορεί να μην αντιληφθεί τι το αστείο βρίσκουμε. Και αυτό μπορεί να γεννήσει ανεπιθύμητες διενέξεις. Γκαι Ρίτσι λοιπόν, “δύο καπνισμένες κάννες”, “αρπαχτή” , ροκενρολα, και από σειρές την τελευταία του παραγωγή το “the gentlemen” όπου Άγγλος λόρδος πουλάει τα πανάκριβα Μπορντό του για να ξεχρεώσει τον κουμαρτζη και αχαΐρευτο αδερφό του , τα βλέπουμε με ευλάβεια και ανδροπαρέα αποκλειστικά όπως έναν τελικό τσαμπιονς Λιγκ.
Σας έχω όμως και για τους δεσμευμένους και ερωτευμένους της παρέας , αλλά και τις κυρίες που μας κάνουν την ζωή όμορφή μεν, λίγο δυσκολότερη από ότι θα μπορούσε να είναι δε, προτάσεις από τον μάγο του κινηματογραφικού κολάζ, τον παλιό υπάλληλο του βίντεο κλαμπ της γειτονιάς, τον λάτρη των μάγκα, του Κούγκ Φου, του Μπρους Λή, της πόπ κουλτούρας, του Σταρ τρέκ και των υπέροχων πελμάτων, της μούσας του, Ούμα Θέρμαν. Επειδή λοιπόν η εκδίκηση είναι να πιάτο που τρώγεται κατεψυγμένο όπως λέει και ένα γνωστό απόφθεγμα των Κλίγκον με το οποίο ξεκινάει το kill Bill, αγοράζουμε ένα πανάκριβο κλασικό μπλέντ του Μπορντό σβήνουμε τα φώτα, ανάβουμε κεριά, παραγγέλνουμε μπέργκερς τεσσάρων λιμπρών, και απολαμβάνουμε , ρεζερβουάρ ντόγκς, πάλπ φίξιον, κίλλ Μπιλ και βουτάμε στο μαύρο χιούμορ, τα αποφθέγματα του Σάμιουελ Τζάκσον, και την κινηματογραφική μπαγκέτα/μπλέντερ του Κουέντιν.
Κι αφού απολαύσουμε όλα τα close up πλάνα της Ουμα Θερμαν στο μελαχρινό, και το ξανθό της , ντυμένη Μπρους Λί να εκδικείται για το χαμένο της παιδί με την κατάνα του Χατόρι Χάνζο, έχουμε κλείσει κινηματογραφικά για δύο Σαββατοκύριακα, και έχουμε πείσει και την καλή μας ότι πέρα από μπάλα μας αρέσει και το κρασί και το καράτε, για να παραφράσω γνωστή ατάκα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.
I love you honeybunnies, και η ζωή σας να είναι γεμάτη από χαρές , εξαιρετικά κρασιά , μπέργκερς και μίλκσέικς των πέντε δολαρίων. Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν καταναλώσετε υπεύθυνα κρασιά και ταινίες, γιατί πέρα από εξαιρετικά απολαυστικά , είναι από τις συνήθειες που γίνονται μανίες .
ΥΓ Στο τέλος του kill Bill παίζει το γιαπωνέζικο τραγούδι που έντυσε το διαβόητο κρασάκι του Τσού που διαφέντεψε κάποτε το YouTube. “Γιάννη μου ο Τάκης κι η Μαίρη, γινωμένο κρασάκι του Τσου, ήταν κοινό μυστικό with you all night shoot em σου είπα”. Σεφέρης, Καβάφης και μαλλιά, αυτά είναι στίχοι…
