Το κρασί δεν είναι απλώς ένα ποτό. Είναι μνήμη, είναι ιστορία, είναι τέχνη. Κι εγώ το αγαπώ. Με αφορμή λοιπόν τον έναν χρόνο που κλείνει αυτό το site είπα να απαντήσω στο ερώτημα “Γιατί αγαπώ το κρασί??”
Το κρασί είναι πολιτισμός.. Αγαπώ το κρασί γιατί είναι βαθιά συνδεδεμένο με τον πολιτισμό μας. Από τον Ομηρικό οίνο μέχρι το Άγιο Δισκοπότηρο, ο οίνος έχει αρδεύσει τη μνήμη της ανθρωπότητας. Είναι το αίμα των γιορτών και το δάκρυ της προσευχής. Στην αρχαία Ελλάδα, ήταν δώρο των θεών. Ο Διόνυσος δεν ήταν απλώς θεός του κρασιού – ήταν θεός του θεάτρου, της έκστασης, της υπέρβασης. Κάθε γουλιά κρασί, λοιπόν, είναι και μια γουλιά πολιτισμού.
Το κρασί είναι φύση.. Αγαπώ το κρασί γιατί είναι γέννημα της γης, του καιρού, του μόχθου. Κάθε αμπελώνας έχει τη δική του φωνή. Κάθε σταφύλι μιλάει τη διάλεκτο του τόπου του.. άλλο το Ξινόμαυρο της Νάουσας, άλλο το Αγιωργίτικο της Νεμέας, άλλο το Ασύρτικο της Σαντορίνης. Το κρασί είναι terroir, είναι φύση με φωνή. Είναι ήλιος, πέτρα, άνεμος, βροχή. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που γεννιέται, εξελίσσεται, ωριμάζει και, ναι, πεθαίνει όπως κι εμείς.
Το κρασί είναι τέχνη.. Αγαπώ το κρασί γιατί είναι δημιουργία. Ο οινοποιός είναι ένας καλλιτέχνης που δουλεύει με αρώματα αντί για χρώματα, με υφές αντί για καμβά. Το κρασί είναι τέχνη που πίνεται, μια συμφωνία γεύσεων, ένα ποίημα σε μπουκάλι. Δεν είναι τυχαίο ότι τα μεγάλα κρασιά συγκρίνονται με τις μεγάλες μουσικές συνθέσεις ή τους πίνακες των μεγάλων δασκάλων. Όταν ανοίγεις ένα μεγάλο κρασί, είναι σαν να ανοίγεις ένα παράθυρο σε μια άλλη διάσταση.
Το κρασί είναι συναίσθημα.. Αγαπώ το κρασί γιατί συνοδεύει στιγμές. Είναι εκεί όταν γελάς, όταν αγαπάς, όταν γιορτάζεις, αλλά και όταν στοχάζεσαι, όταν πενθείς, όταν μένεις σιωπηλός. Είναι ο συνομιλητής σου στο τραπέζι, η γέφυρα στις συζητήσεις, ο ήχος στο ποτήρι όταν τα λόγια δεν αρκούν. Θυμάμαι στιγμές με ένα ποτήρι κρασί.. όχι γιατί ήταν κρασί, αλλά γιατί ήταν εκεί, την κατάλληλη στιγμή. Και κάπως έτσι, το κρασί έγινε συναίσθημα.
Το κρασί είναι γνώση.. Αγαπώ το κρασί γιατί ποτέ δεν το μαθαίνεις εντελώς. Κάθε χρονιά είναι διαφορετική, κάθε εσοδεία μια νέα πρόκληση. Όσο κι αν διαβάσεις, όσο κι αν γευτείς, θα υπάρχει πάντα ένα κρασί που θα σε ξαφνιάσει, που θα σου ψιθυρίσει κάτι που δεν ήξερες. Το κρασί σε κρατάει ταπεινό Το κρασί ως γνώση Αγαπώ το κρασί γιατί ποτέ δεν το μαθαίνεις εντελώς. Κάθε χρονιά είναι διαφορετική, κάθε εσοδεία μια νέα πρόκληση. Όσο κι αν διαβάσεις, όσο κι αν γευτείς, θα υπάρχει πάντα ένα κρασί που θα σε ξαφνιάσει, που θα σου ψιθυρίσει κάτι που δεν ήξερες. Το κρασί σε κρατάει ταπεινό και δεν σε αφήνει να επαναπαυθείς. Κι αυτό είναι το πιο όμορφο κομμάτι: η αναζήτηση που δεν τελειώνει.
Το κρασί είναι ταυτότητα.. Τέλος, αγαπώ το κρασί γιατί είναι κομμάτι της δικής μου ταυτότητας. Είναι οι ρίζες μου, οι άνθρωποι μου, οι τόποι μου. Είναι η ελληνική γη, με την αρχέγονη της δύναμη και τη μοναδική της ποικιλομορφία. Είναι η οικογένεια στο κυριακάτικο τραπέζι, οι φίλοι τα καλοκαιρινά βράδια, είναι αυτό εδώ το site, οι ιστορίες που ειπώθηκαν πάνω από μια φιάλη. Είναι όλα όσα είμαι.
Και όπως είχε πεί κάποτε ένας μεγάλος (όχι στα χρόνια) δάσκαλος μου… “Το κρασί ειναι: Άνθρωποι, Τρόποι, Τόποι, Χρόνοι, Ποικιλίες, Παραδόσεις, Φιλοσοφίες, Ιδέες…”
